Czy każdy kot nie lubi wody i zawsze spada na cztery łapy? Warto dowiedzieć się, co z często powtarzanych powiedzeń jest prawdą, a co tylko mitem.
Mit: Koty nie potrafią pływać
Fakt: Koty, których ewolucja odbywała się w suchych częściach Eurazji, z natury nie są oswojone z wodą. Pierwsze domowe koty pojawiły się w pustynnym Egipcie. Jednak badania wykazały, jeśli zwierzę styka się z wodą od kociaka, bardzo chętnie się w niej chlapie. W stanie dzikim niektóre koty szukają w wodzie pożywienia. Taraj, czyli kot cętkowany, spotykany w Nepalu, Indiach i Chinach znany jest jako pływający kot. Wyjątkowo długie pazury pomagają mu polować na ryby.
Mit: Koty utrzymują równowagę za pomocą wąsów.
Fakt: Kot za pomocą wibrysów ocenia swoje otoczenie, np. gdy chce się przedostać przez szczelinę, za ich pomocą szacuje jej szerokość. Nie mają one jednak ani negatywnego, ani pozytywnego wpływu na kocią równowagę.
Mit: Kot zawsze wyląduje na czterech łapach.
Fakt: Spadający kot będzie się starał w locie obrócić tak, by wylądować łapami do dołu. Wiele kotów przeżywa upadek z dużej wysokości, ale nie mniejsza ich liczba traci życie lub staje się kalekami. Każdy kto mieszka powyżej pierwszego piętra i ma w domu koty, powinien pomyśleć o zastosowaniu ekranów lub siatek zabezpieczających na balkonie i oknach. Amerykańskie Stowarzyszenie Zapobiegania Okrucieństwu Wobec Zwierząt (American Society for the Prevention of Cruelty to Animals) bardzo się starało, by wymazać ten mit. Eksperci stworzyli pojecie "high-rise syndrome" ("zespół urazowy po upadku z wysokiego pietra"), aby wyjaśnić, jakie obrażenia odnoszą zwierzęta domowe w razie upadku. Według raportu Ligi Ochrony Kotów (Cats Protection League) najczęściej łamią sobie przy tym szczęki i miednice.
Fakt: Absolutnie nie ma takich wskazań ani z punktu widzenia zdrowia fizycznego, ani psychicznego kota
Mit: Wykastrowane zwierzę tyje.
Fakt: Tycie jest spowodowane nadmiernym jedzeniem i brakiem ruchu. Wykastrowany kot może być odrobinę mniej aktywny, dlatego należy mu zapewnić rozrywkę i odpowiednią ilość ruchu. Można też zmniejszyć dzienną dawkę jedzenia i podawać kotu karmy typu light.
Mit: Liżąc swoje rany, koty leczą swoje skaleczenia
Fakt: Właściwości antybakteryjne kociej śliny potrafią zapobiec stanom ropnym w ranach, więc w tym rozumieniu lizanie ran przez koty jest lecznicze. Jednak po trzech, czterech dniach powinniśmy się starać kota zniechęcić do lizania uszkodzonego miejsca, aby mogło zarosnąć nową skórą. By zniechęcić kota przed ciągłym drażnieniem rany, miejsce wokół niej najlepiej spryskać jakimś gorzkim środkiem dezynfekującym.
Mit: Kotka powinna mieć przynajmniej raz kocięta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz